შოკოლადის სახელოსნო

უცნაურია,  მაგრამ  სასიამოვნო , როცა  ისეთ  რამეს  მაშინ  და  იქ  აღმოაჩენ  როცა  და  სადაც  არ  ელოდები. მოკლედ  ტურისტებით  გაბრუებულ  თბილისში  ფეხით  სიარულიც   კი მომაბეზრებელ  საქმიანობად  მექცა.  თუმცა  არის  შემთხვევები, რაზეც  უარს  ვერასოდეს  ვიტყვი, მაგალითად  ვერ  ვიტყოდი  უარს  ქეთის  შემოთავაზებაზე  გვენახა  ფოტოგრაფ  მიხეილ  ნასბერგის  ფოტოგამოფენა.  პარიზის  და  შვედეთის   ხედებთან  ერთად  თბილისი    და   ბიჭვინთაც   უსაშველოდ  მომხიბვლელი  ჩანდა.  ნათელი  იყო.  რომ 1947 წელს  დაბადებულ  ფოტოგრაფს   სათქმელი   ბევრი   დაგროვებოდა  და  ამისთვის   დრო  და  ფირი  არ  დაეშურებია.  სხვადასხვა  დროის  და   შესაბამისად  განსხვავებული  ცხოვრების  სტილის  ამსახველი სურათები  ერთმანეთის  გვერდით  უფრო  საინტერესო  და  ბევრის  მთქმელი  გამხდარიყო.  მოკლეთ გამოფენამ   პატრიოტულ–მელანქოლიური  ემოციები  გამიჩინა 🙂

და  საერთოდ  შოკოლადი  რა  შუაშია? მე  არ  მიყვარს  შოკოლადი  ან  აქამდე არ  მიყვარდა, არ  ვიცი, სამაგიეროდ  შემიყვარდა შოკოლადის  სახელოსნო,  რომელიც  სრულიად  შემთხვევით  იმავე  გამოფენის  ქვედა  სართულზე  ერთ  პატარა, უჰაერო , მაგრამ  უგემრიელეს  ოთახში  აღმოვაჩინეთ.